Mooie Mensen Galerij, van krantenbericht naar gedicht

Een poster van 90 x 200 cm, speciaal gemaakt voor de Kunst- en cultuurroute Paradepaadje 2017 die in het teken van Taal en Ambacht staat.

Elk gedicht is inhoudelijk samengesteld uit een interview dat ik heb afgenomen, en is geschreven in telkens een andere dichtvorm.

De uitdaging zit ‘m in het feit dat ik in iedere regel een woord (op de poster rood gemaakt) uit de oorspronkelijke tekst heb gebruikt, waardoor het krantenartikel leidend was.

Alle gedichten gaan over mensen die zich inzetten voor hun medemens of die een andere waardevolle invulling aan onze samenleving geven.

De Mooie Mensen Galerij is het eerste project in een reeks waarbij ik oud werk hergebruik.

Februari 2017

 SWF-dichters yn It Pottebakkershûs fan Warkum

 Dichters uit Súdwest-Fryslân treden op zondagmiddag 5 maart 2017 op in It Pottebakkershûs, gevestigd aan de Merk 18 in Workum. Presentatrice Amieke de Rapper opent deze culturele middag om 14.45 uur. De voertaal van dit gebeuren is divers. It Hylpers, ut Snekers, Fries en Nederlands passeren de revue.

Bijzonder is het werk van Anske Smit. Hij draagt voor in it Hylpers. Dit dialect kent fraaie uitdrukkingen en klanken. Fryslân mag trots zijn op it Hylpers. Sonja Fijlstra  brengt ut Snekers ten gehore. Snekers heeft zeker verwantschap met ut Stavers. Verteller Ridzert Postma presenteert zonder blikken en blozen een amusant verhaal . Zijn gortdroge humor valt altijd goed. Ytsje Hettinga, Connie Harkema, Marten Visser, Wiebe Dooper en Dien L. de Boer zijn dichters met ervaring. Podiumangst is voor hen een onbekend begrip. Evita Bakker uit Workum speelt als het ware een thuiswedstrijd. In een kleine zaal komt haar werk uitstekend tot zijn recht. Jelle van der Meulen uit Koudum koppelt poëzie aan muziek door drie gedichten zingend te presenteren. Frans van Dijk vervult een muzikale bijdrage op gitaar. Buiten It Pottebakkershûs wordt het publiek ontvangen door een muzikaal duo.

Het is voor het eerst dat deze groep in deze samenstelling optreedt. Er staat geen specifiek thema centraal. Dichters lezen circa vijf minuten voor uit eigen gekozen werk. De aanwezigheid van uw prettig luisterend oor wordt op prijs gesteld. De toegang is gratis. En vol is vol.

***

"Ool & Pieper", de biografie over mijn ouders ligt op het moment even stil vanwege de voorbereidingen op Leeuwarden Culturele Hoofdstad 2018, waar ik momenteel veel nieuw beeldend werk voor maak.

Een tijdje heb ik nog geprobeerd om af en toe aan het manuscript te werken, maar ik merk dat dit ten koste van het resultaat gaat. Daarom heb ik besloten de draad weer op te pakken zodra het werk voor 2018 goed op de rails staat. Wellicht biedt mijn komende reis weer wat meer mogelijkheden op schrijfgebied.

Januari 2017

Van de week werd ik gebeld door de gemeente Zaanstad dat mijn dichtregels tot een van de 25 winnende teksten behoort die een jaarlang op wagens van de gemeente worden geplaatst en als zodanig door de regio zullen rijden.
Deze wedstrijd, RONDRIJDENDE POËZIE VOOR ZAANSTAD georganiseerd door Dirk Hakze, is uitgeschreven in het kader van de landelijke poëziedag die gewoontegetrouw op de laatste donderdag in januari plaatsvindt.
De officiële onthulling is dan ook op deze dag , waardoor de inhoud van het ultrakorte gedicht nog even geheim moet blijven....

***

Zondagmiddag 15 januari vindt aan de Westerkade in Leeuwarden het verhalenfestival "Krijg de Bibbers" plaats. Ter gelegenheid hiervan is  een dichtbundel verschenen: 'Ver Heen' , waaruit verschillende dichters, onder wie ik, tijdens het Defilé van Dichters zullen voorlezen. 

December 2016

De twee Stadssonnetten "Zomer in Praag" en "Zomer in Malmö" zijn opgenomen in de dichtbundel 'Ver Heen'. Dit naar een idee van dichter/kunstenaar Henk Dillerop. Een heerlijk doorbladerboekje met heel veel leuke illustraties en prachtig vormgegeven door Anja De Boer. Zoals de titel al doet vermoeden is het verbindende thema 'reizen'.

Wil je ook zo'n boekje hebben? Dan kun je dat o.a. bij mij bestellen voor € 10,00 exclusief verzendkosten.

Oktober 2016

De eerste vijftig pagina's van de biografie "Ool & Pieper" samen met de synopsis naar vier uitgevers gestuurd. Een antwoord laat vier tot zes maanden op zich wachten. Een spannende tijd dus.

Lees hier de synopsis:

Omgaan met een persoon die lijdt aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis is niet gemakkelijk. Een narcist denkt namelijk dat hij voor zichzelf leeft en houdt geen rekening met het gevoel of de mening van anderen. Bovendien manipuleert hij personen met wie hij een relatie heeft om de hoeveelheid aandacht te krijgen die hij wil.

Partners van narcisten zijn vaak ongelukkig. Omgaan met een persoon die lijdt aan een narcistische persoonlijkheidsstoornis vraagt om fulltime energie en is emotioneel vaak zwaar. Het gevaar dreigt dan ook dat de persoon rondom de narcist eraan onderdoor gaat. Dat is wat mijn moeder uiteindelijk overkwam.

Maar dit is niet alles. Zij had zelf een gegeneraliseerde angststoornis ontwikkeld. Dit is een psychische aandoening waarbij een continu gevoel van angst en nervositeit op de voorgrond staat. Ze piekerde voortdurend over problemen die zouden kunnen optreden. De zorgen en angsten waren nauwelijks onder controle te houden en domineerden de gedachten. Ze gingen bovendien gepaard met allerlei lichamelijke klachten en symptomen. Om de onaangename gedachten en wensen af te weren, voerde ze dwanghandelingen uit. Wanneer de handeling niet kon worden uitgevoerd leidde dit tot nog meer angsten.

Mijn moeder overleed in 2012. Met haar dood brak voor mij een heel rare en ongewisse periode aan van ontdekken en doorgronden van het leven van mijn ouders en dat van mijzelf. Veel leek plotseling anders dan ik dacht dat ons leven in elkaar stak.

Naar mijn idee hadden mijn ouders niet volledig van het leven kunnen genieten, deels door elkaars aanwezigheid. Zij irriteerden elkaar en zaten elkaar vooral in de weg. Ik heb wel eens gedacht dat ze het slechtste in elkaar naar boven brachten. Bovendien spotten ze met het leven en mijn moeder wenste al zolang ik haar ken dat er een einde kwam aan haar aardse bestaan. Zij was niet gelukkig.

Ik ben enig kind en er was weinig contact met de buitenwereld. Ik wist niet anders dan dat mijn ouders het slachtoffer waren geworden van een onprettig leven, zoals ze mij ook altijd voorhielden, en dat het mijn taak was het een beetje leuker voor hen te maken. Later, toen ik al lang getrouwd was en zelf kinderen had, werd ik erop gewezen dat mijn ouders ziek waren. Een constatering, waaraan ik toen nog niet wilde. De genoemde ziekten zijn ook nooit officieel gediagnosticeerd, maar hebben er achteraf gezien wel alle schijn van.

Al een paar weken na mijn moeders dood, vatte ik het plan op om een boek over haar te schrijven. In eerste instantie als eerbetoon, hoewel er ook tal van vervelende dingen naar voren zouden komen, wilde het een eerlijk relaas worden. Uiteraard is mijn vader ook deel van haar verhaal gaan uitmaken en daarom heb ik met schrijven gewacht tot hij er niet meer was. Na een lange periode van gestage achteruitgang is hij in 2016 overleden. Ik heb derhalve bijna vier jaar met hem alleen te maken gehad. Hierdoor is het ook zijn verhaal geworden en ben ik bepaalde zaken in een ander perspectief gaan zien.

Terugkijkend op de gebeurtenissen van de afgelopen jaren werd ik benieuwd hoe het leven van mijn ouders zo heeft kunnen verlopen. Het sarcasme, de kwade zinspelingen, het klagen, het vluchten in het ziek zijn, de hang naar de dood, het wantrouwen, de schoonmaakdrift, de angst voor ongeluk en verderf. Het werd een tijd van reflectie. Maar hoe doe je dit als enig kind met een vader die niet met het verleden wil worden geconfronteerd? Gelukkig vond ik in een van de kasten in zijn huiskamer albums en dozen met foto’s en brieven, waarvan ik het bestaan al heel lang wist - op een regenachtige dag haalde mijn moeder deze vaak tevoorschijn - maar die ik nooit zo nauwgezet en gestructureerd had kunnen inzien om een indruk van hun leven vóór mijn geboorte te krijgen. Ik nam alles mee naar mijn eigen huis en legde daar een plakboek in chronologische volgorde aan. De tekst uit alle brieven, notities en kaarten tikte ik over. Deze documentatie, samen met mijn eigen herinneringen, hebben geleid tot het boek “Ool & Pieper”: de bijnamen die ik mijn ouders als kind gaf.

Mijn leven bestaat dus uit twee gedeeltes: die van voor en na mijn moeders overlijden. Dit verhaal, dat zich afspeelt in de Randstad, start dan ook met haar dood om daarna terug te gaan naar de tijd van de grootouders van mijn ouders tot aan mijn vaders overlijden; alles in chronologische volgorde met af en toe een verwijzing naar de toekomst.

Mijn ouders zijn mijn grote voorbeeld van hoe ik het zelf vooral niet wil.